(1904–1995)
Lekarz i filozof, skupiony na problematyce
historii nauki, wykłada w tej książce swą oryginalną interpretację tez
Nietzschego o normatywnym charakterze życia. Od Gastona Bachelarda, którego
zastąpił na stanowisku dyrektora paryskiego Instytutu historii nauk i
technik, przejął pojęcia przeszkody i nieciągłości epistemologicznej, które
zastosował do badań nad historią nauk o życiu. To pod jego pieczą Michel
Foucault napisał swoją pracę doktorską, Historię szaleństwa w dobie
klasycyzmu. Odkryte niedawno przez anglosaksońską filozofię postanalityczną
dzieło Canguilhema wzbudza dziś żywe zainteresowanie wśród lekarzy,
prawników czy psychoanalityków. Jemu właśnie, nieprzejednanemu krytykowi
psychologii uniwersyteckiej, którą traktował jako modelowy przykład
pseudo-nauki, poświęcony został X Kongres międzynarodowego towarzystwa
psychiatrii i psychoanalizy.
