(1304–1374)
Włoski poeta renesansowy, humanista, pisarz i epistolograf. W 1341 roku uwieńczony laurem na rzymskim Kapitolu. Urodził się w Arezzo jako syn florenckiego notariusza, studiował prawo na uniwersytetach w Bolonii i Montpellier. Dzięki opiece mecenasów mógł poświęcić się pisaniu i podróżom. Do potomności przeszedł jako twórca napisanego w języku włoskim zbioru Il canzoniere, w którego skład wchodzi przede wszystkim cykl 317 sonetów adresowanych do wyidealizowanej kochanki Laury. Petrarka był jednak w głównej mierze autorem licznych pism łacińskich: polemicznych i erudycyjnych, jak również rozważań moralnych i listów. Odnalazł i opublikował także rękopisy Cycerona i Liwiusza.
