Rudolf Kassner

(1873–1959) 

Należy do generacji Rilkego i Hofmannsthala. Sławę przyniosły mu obszerne szkice o dziewiętnastowiecznych poetach angielskich (Keats, Swinburne, Shelley, Blake), tłumaczenia Platona i teksty o Kierkegaardzie, którego był pierwszym prominentnym interpretatorem w Niemczech. Znamienną cechą jego prozy jest wielość form (esej, dialog, przypowieść, traktat) i rozległość podejmowanej problematyki – refleksja estetyczna i filozoficzna przenika się z wiedzą matematyczną, z fizyką matematyczną czy logiką. Na tym gruncie Kassner rozwija swoistą naukę o wyobraźni (Einbildungskraft), która stanowi główny motyw jego dzieł.