(ur.
1954)
Pracownik naukowy Instytutu Badań Literackich PAN, badacz
powojennej literatury polskiej, bibliograf i edytor. Napisał między innymi Zmęczonych
fabułą (1993), książkę o narracjach autobiograficznych Kazimierza Brandysa,
Tadeusza Konwickiego i Wiktora Woroszylskiego, oraz monografię Ocalony w
gmachu wiersza (2007), poświęconą poezji Stanisława Barańczaka. Wśród jego
prac bibliograficznych najważniejsze jest obszerne dzieło zespołowe Bez
cenzury 1976–1989. Literatura – ruch wydawniczy – teatr (1999), którego
powstawaniem kierował. W swych pracach łączy zainteresowanie twórczością
konkretnych pisarzy z refleksją nad kontekstami społecznymi literatury i
narracjami doby PRL-u.
