sztuka / fotografia

Autorzy i autorki zgromadzonych tu tekstów na rozmaite sposoby pytają o granice panowania nekroprzemocy. Odpowiedzi, jakich udzielają, pokazują, że nasze – (jeszcze) żywych, kontakty z nimi – (już) umarłymi, rzadko są bezinteresowne.

Bogato ilustrowany, wnikliwy esej, pokazujący, że grzech stanowi siłę napędową wszystkich głównych postaci szekspirowskich, zarówno w komediach, jak i tragediach. Wyselekcjonowane fragmenty dramatów, w których obecność grzechów głównych jest bardzo wyraźna, autor zestawia z ikonografią epoki, głównie niderlandzką. Obrazy nie zostały jednak dobrane na zasadzie wyszukiwania „ilustracji” do poszczególnych scen, lecz wspólnoty wrażliwości i widzenia świata. Dzięki temu Limon tworzy obraz epoki (renesansu i baroku), która wyrosła na fundamencie nowo powstałej kultury miejskiej.

Zebrane w niniejszym tomie wspomnienia, artykuły i rozprawy ukazują różne oblicza tego wielkiego hamburskiego uczonego, rysując portret wszechstronny, bogaty i złożony, powstający na przestrzeni osiemdziesięciu lat po śmierci Warburga.

Głos Jaremianki jest mocny, stanowczy, a ona sama ciekawie odnosi się do bieżących wydarzeń, rozważa tradycję i antycypuje tendencje współczesne.

Szkice Warburga poświęcone problemom sztuki renesansu oraz relacji pomiędzy artystycznym środowiskiem Włoch i północnej Europy w XV i XVI stuleciu.

Książka opowiada o dziełach sztuki współczesnej, których powstanie lub funkcjonowanie wiąże się z pewnego rodzaju niemocą, porażką czy niepowodzeniem. Autorka ujawnia w niej, jak wiele dzieł nieistniejących, niewidzialnych, zaginionych czy zniszczonych zaważyło na tworzeniu historii sztuki, jej zarysów, narracji, a także hierarchii.

Książka przywołuje twórczość  awangardowych artystów początku XX wieku oraz ich romantycznych prekursorów, Eugène’a Delacroix, Fryderyka Chopina, Wassilego Kandinskiego, Paula Klee, Antona Schönberga, Pierre’a Bou­leza.

Książka dotyczy ważnego, ale niezbadanego dotąd zjawiska fotograficznego negatywu, będącego nie tylko pośrednikiem w procesie wywoływania zdjęć, ale również skończonym przedstawieniem, wykorzystywanym często w twórczości artystów i fotografów.

Po-twarz jest twarzą z epoki ciała. Ujawnia zachodzące w kulturze procesy desymbolizacji. Nie jest jednak potwarzą.

Przed śmiercią westchnęła podobno „Jaka szkoda”. Nie zobaczyła narodzin kubizmu, nie doczekała się własnej wystawy. Od najmłodszych lat chciała „stać się kimś”, „nareszcie coś osiągnąć”. Jako pierwsza kobieta namalowała siebie nago. Kładzie rękę na brzuchu i ciekawie wygląda z obrazu. W swojej sztuce osiągnęła spełnienie.

"Książka Kapsydy Kobro o całym tym artystyczno-tragicznym splocie, jakim było życie Małgorzaty Starowieyskiej jest fascynującym świadectwem życia nieprzystosowanej artystki końca XX wieku, m.in. w demonicznym mieście, jakim był Berlin Zachodni. […]" dr Kamil Sipowicz

Źródeł dojrzałej twórczości malarskiej Witkacego należy szukać w jego młodości, jednak niniejsza książka nie analizuje biografii Witkacego poprzez poszczególne wypadki jego życia. Jest raczej biografią artystyczną, opowiedzianą poprzez analizę jego wczesnych prac.

Pierwsze polskie tłumaczenie pism wybitnego historyka i teoretyka sztuki. Na tom składają się jego najważniejsze teksty, poświęcone głównie sztuce włoskiego i niemieckiego renesansu.

Autorka tropi te elementy w naszym postrzeganiu świata, które na przestrzeni wieków zostały wyalienowane przez konwencje kulturowe.

Nagroda Gdynia w kategorii Esej.

Mamy więc do czynienia z pisarzem, reżyserem i dramaturgiem, który wypowiada się poprzez obraz. Istotnie, jego ryciny to odsłony, jego kompozycje to inscenizacje; patrzymy raczej na scenę teatru niż na prawdziwy świat. /Jan Białostocki

Trzeci tom Pism Urszuli Czartoryskiej. Szkice na temat historii fotografii.

Wiek XIX jest nam stosunkowo bliski, i może dlatego tak mało poznany. Jak pisać o sztuce XIX wieku i jaką się ona ukaże, kiedy ją naprawdę odkryjemy? Odpowiedzią jest ten zbiór esejów najwybitniejszej polskiej znawczyni tego okresu.