Kulturoznawca, teolog. Doktor habilitowany, adiunkt w Zakładzie Historii Kultury w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, współtwórca Pracowni Studiów Miejskich (od roku 2017 jej kierownik). Autor licznych tekstów poświęconych przestrzennym uwikłaniom kultury polskiej (ze szczególnym uwzględnieniem przypadku Warszawy), fenomenom kultury dawnej i ich późniejszej recepcji, twórczości Mirona Białoszewskiego i Jędrzeja Kitowicza. Publikował m.in. w „Autoportrecie”, „Kulturze Popularnej”, „Kulturze Współczesnej”, „Tekstach Drugich”. Autor książek Chłodna. Wielkość i zapomnienie warszawskiej ulicy w świetle literatury pięknej, wspomnień i fotografii… (Warszawa 2007), Pieśń i moc. Pieśni codzienne Franciszka Karpińskiego w kulturze polskiej XIX i XX wieku (Warszawa 2012). Współorganizator konferencji „Humanistyczne perspektywy badania miasta” (dziesięć edycji w latach 2009–2018). Uczestnik grantów, m.in. „Ekspozycje nowoczesności. Wystawy krajowe i tematyczne na ziemiach polskich w latach 1821–1929 a doświadczanie procesów modernizacyjnych”, „Kulturoznawstwo polskie. Historia i dziedzictwo dyscypliny”, „Literaturoznawstwo architektoniczne”, „Topo-Grafie: miasto, mapa, literatura” (współautor i współredaktor serii „Topo-Grafie”). Członek towarzystw i rad, w tym Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego oraz Komitetu Głównego Olimpiady Literatury i Języka Polskiego.
fot. Tomasz Kaczor, Muzeum Warszawy
