Europejski Poeta Wolności

Siergiej Stratanowski to jedna z najważniejszych postaci w dzie­jach rosyjskiego samizdatu i wspaniałej formacji tak zwanej kul­tury nieoficjalnej.

Debiutancki tom Yahii Hassana ukazał się 9 października 2013 roku. Osiemset egzemplarzy nakładu – to niemały nakład dla tomiku poetyckiego w Danii – sprzedano w ciągu kilkunastu dni.

Poetka stawia pytanie o granice wolności wobec różnego rodzaju przemocy i zniewolenia. Tytułowa Moja ojczyzna to kraj, w którym Blandiana żyje jako poetka, to kartka (w standardowym formacie papieru A4), którą ma przed sobą w chwili pisania.

Dimkovska w pełni korzysta z wolności tworzenia własnego poetyckiego świata, którego nowoczesność godzi z macedońską tradycją kulturową i religijną.

Znakomicie przyjęty przez krytykę tom, uznany za jeden z najmocniejszych głosów poetyckich ostatnich lat, potwierdza wyjątkową pozycję Jonasa na portugalskiej scenie literackiej.

Przesycone ironią, zabawne wiersze dzielą się z czytelnikiem lekko sformułowaną, a przy tym śmiałą refleksją nad istotą ludzkiej godności i wolności.

Żadan jest znawcą i kontynuatorem bogatej spuścizny ukraińskiej awangardy pierwszych dekad XX wieku. W tonacji kpiarsko-buntowniczej  podejmuje też zapomnianą tradycję rodzimego anarchizmu – wyróżniającego się zasięgiem, siłą i rangą w międzynarodowych dziejach tego  nurtu.

Dialog współczesności z antykiem podjęty przez jednego z najwybitniejszych poetów niemieckich średniego pokolenia.

Przesłaniem zbiorku, wyrażonym w tytule, jest afirmacja wewnętrznej, naturalnej siły człowieka, zdolnego do przeciwstawienia się temu, co nieludzkie.

Wiersze z tomu Tylne światła, choć wynikają z doświadczenia wspólnego dla całej generacji, która w dorosłość wchodziła w czasach upadku reżimu, mają charakter bardzo osobisty.

Książka Tozana Alkana i Wiatr jest osobistą manifestacją nowego spojrzenia na sztukę poetycką w Turcji.

Der ganze Weg to książka o płci, będącej symbolem czasem widocznego, czasem ukrytego pożądania, przyzwyczajenia, przynależności i obcości.

Narratorami tekstów zebranych w tomie Pieniądze są zwykli ludzie, którzy w pogoni za sukcesem padli ofiarą systemu, nieuczciwości, a czasem własnych słabości. 

„[...] tom ten brzmi jak pieśń poety, który żyje, coraz bardziej w nigdzie [...]"

Poezja Arłou'a to zapis przeżyć, wrażeń z lektur i podróży oraz refleksji człowieka współczesnego. 

Książka Primoža Čučnika to świadectwo utraty. Jeśli nie będziemy czujni, to cały przenoszony w słowach świat z dnia na dzień zniknie, odejdzie w zapomnienie. Dlatego nie bez powodu Čučnik pyta: „Czy jeszcze wierzysz w poezję?”.

Elegie Hocquard kontynuuje najlepsze doświadczenia francuskiej awangardy – wyrosłej na dwóch wiekach republikanizmu i mieszczaństwa, zapowiadanej dokonaniami Rimbauda, Baudelaire’a, Mallarmégo i Apollinaire’a – która uwolniła wiersz od rygorów formy i obowiązków referencyjności.

Ulicznice można przeczytać jako miejską sagę przełożoną na język bluesa. Krytyka odnalazła w nich ulicę z obrazu de Chirico, która daje wolność.

Oś tematyczną najnowszej książki poetyckiej Birgitty Lillpers stanowi opozycja „centrum – peryferie” oraz, co za tym idzie, wszelkie podziały, sztywne hierarchie, granice – czy raczej: absolutna niezgoda na nie.

Cicha Ręka. Dziesięć elegii to obszerna, wieloczęściowa kompozycja poetycka, kontynuująca wielką, elegijną tradycję poezji europejskiej.

W wierszach z tomu Największe spośród trzech autor broni swojej wolności w scenach miłosnych, przy butelce wina z przyjaciółmi, w rozmowie ze słońcem i żywiołami natury.