Podręcznik Humanisty

Słownik odgłosów somatycznych odbiega od tradycyjnej słownikowej formuły – jest opowieścią. Opowiadając o dźwiękach, opowiada o człowieku i jego stosunku do świata, przejawach jego obecności i sposobach komunikacji.

 Równość jest projektem, dyskryminacja – faktem. Czy posthumanizm zmieni tę sytuację?

Hasła tego leksykonu odkrywają rodowody pojęć, opowiadają ich zaskakujące historie, najważniejsze jest jednak poszukiwanie żywej tkanki słów, które akademicko skamieniały.

Symboliczność i interpretacja jest w zamierzeniu syntetycznym spojrzeniem na to, co stanowi jedno z najważniejszych ludzkich działań – na interpretowanie symboli.

Arnheim twierdzi, że starożytna dychotomia między obserwacją a myśleniem, między odczuwaniem a rozważaniem jest mylna i wprowadza w błąd. Nawet podstawowe procesy postrzegania pociągają za sobą mechanizmy typowe dla myślenia, a myślenie odbywa się za pomocą zmysłu wzroku.

Podręcznik Alfreda Stussiego podejmuje podstawowe i uniwersalne zagadnienia filologii-edytorstwa. Pole zainteresowań filologa wyznacza cel praktyczny: ustalenie (lub rekonstrukcja) oryginalnej (lub uznanej za prawidłową) formy tekstu, odtworzenie właściwego kształtu wyrazów i zdań, usytuowanie tekstu w ramach pewnej tradycji, wyjaśnienie niezrozumiałych aspektów oraz zaproponowanie elementarnej interpretacji.

Teorie symbolu – pierwsza część historyczno-teoretycznego dyptyku – nie są historią semiotyki. Owszem, jest tu mowa o semiotyce. A raczej o całym zespole dyscyplin, które w przeszłości dzieliły między siebie dziedzinę znaku i symbolu: o semantyce, logice, retoryce, hermeneutyce, estetyce, filozofii, etnologii, psychoanalizie i poetyce. I o niektórych z ich przedmiotów, którymi były: piękno i imitacja, docere et placere, tropy i figury, kondensacja i przemieszczenie…

Wyczerpująca klasyfikacja i charakterystyka teorii i rodzajów komizmu wzbogacona przykładami z takich dziedzin sztuki, jak film, teatr czy literatura.

Celem książki jest rozwinięcie, a może raczej zapoczątkowanie refleksji filozoficznej nad sztuką masową, prowadzonej z perspektywy estetyki analitycznej.

Książkę czyta się jak fascynującą opowieść o odwiecznych zmaganiach teoretyków z materią literacką.

Alicja Helman i Jacek Ostaszewski podjęli próbę uporządkowania i omówienia najważniejszych teorii filmu.

Zadaniem niniejszej rozprawy jest w miarę wyczerpujący opis zjawiska, które w historii współczesnej humanistyki określa się mianem tartusko-moskiewskiej szkoły semiotycznej.

Książka ta jest rezultatem wieloletnich badań nad historią rosyjskiej myśli filozoficznej.