Eseje o Sztuce

Eseje czyta się niczym przysłowiowy kryminał, bo jak w klasycznej powieści detektywistycznej stopniowo odkrywają tajemnice i do końca trzymają w napięciu.

Książka opisująca zjawisko manieryzmu w sztuce i literaturze od epoki renesansu aż po współczesność.

Książka Zapatrzenie ma przedstawić większość eseistycznej twórczości zmarłej w roku 2002 autorki.

Książka ta stanowi próbę odczytania obrazu za pomocą narzędzi wypracowanych przez retorykę — rozumianą jako teorię dyskursu, skoncentrowaną wokół perswazji, topiki i figuratywności.

Muzyka w wyobrażeniach ogrodu w literaturze i sztuce, a zwłaszcza w operze, muzyka przeznaczona do wykonania ogrodowego oraz muzyka jako metafora ogrodu stanowią treść książki składającej się z prac literaturoznawców, muzykologów, historyków i historyków sztuki.

Próba spojrzenia na  „hipertekstualną, wirtualną i płynną” problematykę performansu.

Pierwsza w języku polskim książka wybitnego francuskiego filozofa, historyka, semiologa i krytyka sztuki XX wieku. 

Niniejsza książka, zawierająca teksty poświęcone historii i teorii sztuki, pozwala wniknąć w różnorodną myśl i bogatą malarską i architektoniczna wyobraźnię Johna Ruskina.

Autorka tropi te elementy w naszym postrzeganiu świata, które na przestrzeni wieków zostały wyalienowane przez konwencje kulturowe.

Nagroda Gdynia w kategorii Esej.

Trzy szkice poświęcone przedstawianiu śmierci w malarstwie oraz dziejom obrazowania idei vanitas w poezji i sztuce.

Książka jest subiektywną panoramą współczesnego malarstwa; próbą przedstawienia jego historii w formie plecionki z krzyżujących się nitek-opozycji.

Próba pokazania, jak surrealistyczne spojrzenie na świat łączy biografie rozmaitych artystów, a tym samym kształtuje historię i mitologię nurtu.

Podróż do Dantejskiego piekła sztuki współczesnej. Samookaleczenia, tortury, fascynacja wydzielinami jako formy artystycznego wyrazu.

Drugi tom tekstów teoretycznofilmowych
z obszaru czeskiej kinematografii.

Rozprawa z wyimaginowanym obrazem wieku XVIII jako epoki dekadenckiej i jałowej.

Zebrane wypowiedzi wybitnego krytyka teatralnego o dziele Tadeusza Kantora.

Wybór tekstów teoretycznofilmowych z obszaru czeskiej kinematografii.

Katedra w poezji, powieściach, esejach i listach polskich pisarzy, od Stanisława Wyspiańskiego do Jacka Dukaja.

Mit biblijnej Judyty widziany w sztuce, literaturze i teatrze. Judyta ubrana i naga, ideał cnoty i kobieta fatalna, symbol władzy i znak śmierci.

Analiza twórczości Paula Cézanne'a.

Świat w kuli Hieronima Boscha, portret z kulą, bańki mydlane, czaszka-kula, kula-więzienie. Autorka charakteryzuje postawy wobec śmierci i przemijania związane z symbolem kuli

Pozycja filozoficzna, poświęcona relacji między sztukami plastycznymi a dyskursem, którym próbuje się je ujmować.

Studia wybitnych humanistów poświęcone mitowi Orfeusza.

Książka o manieryzmie w sztuce, literaturze i życiu społecznym.

Eseje o polskiej architekturze dwudziestolecia międzywojennego.

Prace badaczy z tartusko-moskiewskiej szkoły semiotycznej.

Niemal zapomniana dzisiaj sztuka Niezbornych, którzy w 1882 roku na krótko zaszokowali artystyczny Paryż.

Zbiór nieznanych tekstów o filmie rosyjskich pisarzy, artystów, filologów i filmoznawców.

Rozprawa o jednym z pojęć, wprowadzonych przez naukę w pierwszej połowie XX wieku.

Włoski krytyk sztuki kreśli portrety najważniejszych w historii nowoczesności artystów i zdarzeń.

Pierwsza próba zinterpretowania całej twórczości malarskiej jednego z najwybitniejszych polskich artystów XX wieku, od unizmu po malarstwo powidoków, obejmująca również malarstwo tematyczne.

Jeden z pierwszych polskich krytyków sztuki, informujących o próbach ujęcia współczesności w duchu postmodernizmu i komentujących to zjawisko jako zmierzch pewnej kulturowej formacji.

Eseje jednego ze współtwórców fluxusu, ruchu artystycznego, który głosił wartość nieograniczonej ekspresji i zabawy.

Wiek XIX jest nam stosunkowo bliski, i może dlatego tak mało poznany. Jak pisać o sztuce XIX wieku i jaką się ona ukaże, kiedy ją naprawdę odkryjemy? Odpowiedzią jest ten zbiór esejów najwybitniejszej polskiej znawczyni tego okresu.

Śmierć nie jest zdarzeniem z życia, ale życiem wstrząsa do głębi. Sztuka po oświeceniu zafascynowana jest przedstawieniem śmierci, ale podejmując ten temat, musi zmierzyć się z jej nieprzedstawialnością.

Obraz pokazuje przedmioty, ale też daje do myślenia. Ujawnia podobieństwo i przynosi sens. Filozofia, teologia i teoria sztuki od zarania próbowały rozjaśnić tę dwuznaczność.

Trzy eseje jednego z najwybitniejszych polskich historyków sztuki. Teksty szkicujące historię przedstawiania śmierci w malarstwie oraz dzieje obrazowania idei „marności” w poezji i sztuce.

Filozof, który przez całe życie zajmował się filozofią nauki, a w latach dojrzałych poświęcił się filozofii marzenia poetyckiego, pozwala tutaj własnej wyobraźni oddać się marzeniom. Ostatni tekst Bachelarda.

Jeleński interpretuje Lalkę Bellmera jako wyraz ukrytej w ciele nieświadomości, o której zapomniała nawet psychoanaliza.

Jeden ze sztandarowych tekstów dekonstrukcji: styl ( franc. style) jest jak rozpruwający nieprzemierzone obszary sztylet ( franc. stylet), a instrumentem cięcia jest pióro pisarza (franc. stylo).

Klasyczna już dziś analiza słynnego obrazu Magritte.