Demokracja peryferii

III Rzeczypospolita nie spełniła nadziei, które Polacy wiązali z przemianami 1989 roku. Korupcja, bieda, bezrobocie, źle działające instytucje polityczne i gospodarcze są – zdaniem autora – symptomem ustrojowej choroby polskiej demokracji. W swojej książce Krasnodębski stara się pokazać przyczyny tego stanu rzeczy, poszukując ich przede wszystkim w sferze idei. Analizuje więc dominujący po 1989 sposób rozumienia demokracji i polityki. Pokazuje jego słabości, postuluje odnowienie polskich tradycji republikańskich i ideałów „Solidarności”.