Pierwsze w Polsce tak obszerne i zarazem oryginalne omówienie dzieła Hansa Bellmera, rysownika, malarza i pisarza, urodzonego w Katowicach w 1902 roku. Mieszkając w Berlinie, Bellmer związany był z tamtejszym środowiskiem artystycznym, zwłaszcza z Dixem i Groszem. Po przeprowadzce do Paryża utrzymywał kontakty z surrealistami. Jako twórca Lalki dał swym dziełem wyraz fascynacji kobiecym ciałem, wnosząc do surrealizmu koncepcję podświadomości ciała, pozwalającą ujawnić nieujawnione dotąd pasje i nieuświadomione pragnienia. Publikacja ma charakter albumu-antologii, dokumentuje wystawę prac artysty, która odbyła się na przełomie roku 1996 i 1997 w Muzeum Śląskim w Katowicach. Spośród najważniejszych osiągnięć artystycznych Bellmera prezentuje cykle fotografii zatytułowanych Lalka oraz ilustracje do zamieszczonego w książce tekstu Heinricha von Kleista O teatrze marionetek. Po części dokumentalnej książki następuje część interpretacyjna, w której zamieszczono teksty (Alaina Jouffroya, Michała Sporonia, Stanisława Rośka, Silvii Eiblmayr i Alice Mahon) poświęcone życiu i twórczości artysty.
Recenzja
Związany z dadaistami i surrealistami, Bellmer zasłynął swoją Lalką, ni to manekinem, ni rzeźbą, ucieleśniającą pragnienia i fascynacje kobiecym ciałem. Najpełniejsza polska publikacja o Bellmerze.
