

Pierwsza część dwutomowej Poetyki komiksu autorstwa najwybitniejszego polskiego znawcy jego historii. Szyłak analizuje miejsce komiksu w kulturze, traktując go jako zjawisko literackie, ale wiążąc zarazem z ewolucją sztuk plastycznych. Pokazuje, jak komiks staje się obdarzonym własną tożsamością gatunkiem artystycznym i jak zmierza w stronę wyrafinowania formy, co – zdaniem Szyłaka – przyczyniło się w ostatnich latach do spadku popularności komiksu wśród szerokich rzesz czytelników. Autor widzi w komiksie oryginalny instrument opisu kondycji człowieka, łączący w sobie refleksyjność formy literackiej z siłą bezpośredniego oddziaływania obrazem i formą wizualną. Książka omawia także szczegółowo swoistość komiksu polskiego i przyczyny jego marginesowej roli w krajowej kulturze masowej.