Zbiór szkiców Zbigniewa Majchrowskiego składa się z dwóch części: pierwsza jest poświęcona osobie Mickiewicza, druga zaś współczesnej kulturze literackiej i teatralnej. Łączy je paradygmat romantyczny, a także „cień wieszcza”. Autor stawia między innymi pytanie o status zbiorowej pamięci o Mickiewiczu, tropi jego obecność w XX wieku, również na ekranach kin, wreszcie – zagłębia się w problemy interpretacyjne. Następnie bierze pod lupę Mickiewiczowskie „potomstwo” – Wyspiańskiego, Gombrowicza, Witkacego, Grotowskiego – czyli plejadę artystów, dla której twórczość wieszcza była albo pomocnym kompasem albo wezwaniem do pojedynku.
Zbiór szkiców, które łączy romantyczny paradygmat oraz „cień wieszcza”.
